Biller vun Hildegard Tölke, Verse vun Marlou Lessing
as bülgen weiht de kole wind
den snei in unsen padd —
de himmel steiht ahn mitgeföhl
wietaf, geföhllos, swatt —
dat niege johr törmt sik dorvör,
kaventsmann, himmelhooch —
trutz beedt em doch de lütte kark.
un wi. un dat is noog.
