so feern vun uns
en ball vun gas
vun oplööst
stoff —
nix as
en füür —
allennig sünd wi hier ——

verswinnt he, lött
uns ganz alleen
gliedt wi in't lerrig All
en dunkel, koolt unendlichkeit

en unsichtbore krafft bloots
twüschen uns un em
unwirklich, nich
to faten

eentlich sünd wi
al nich mehr hier

de neegde trööst. de neegde is noch hier.
spegelt sik
de fragile, feerne
hollfast
ok in de lüttste pütt —
denn glöövst du dat villicht.

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing