Dei Hås in'n Dunass

vun Behrend Böckmann, nå Sergei Michalkow

"", schräben üm 1945 von den russ'schen Schriewersmann Sergei Wladimirowitsch Michalkow (1913 - 2009), wür 1955 von Bruno Teutenbarch (1887-1968) mit den Titel "Der Hase im Rausch" in't Düütsche œwerdrågen. Väle ünner uns besinnen sik up Läsungen, in wecker Spälmann Eberhard Esche (1933-2006) disse riemelt Fabel wunnerbor tau Gehür bröcht hett.
Behrend Böckmann hett nu disse Fabel in't Plattdüütsche œwerdrågen — un dat hürt sik denn so an:

Schwienägel harr taun Weigenfest
Ok den Håsen bi sien Gäst
Un schenkte in up't Allerbest.
Villicht wier't ok dei Nåmensdach,
Den man besonners fieern mach.
Einer schenkt denn annern in
Un gütt den Wien gliek in sik rin.

So künn denn Meister Lampe bald
Nich gradut kieken — verlüst den Halt.
Mit Mäuh künn wedder hei upståhn
Un säd tau all, hei wull nu gåhn.

Dei Schwienägel as gauder Wirt
Hett Bang, dat sik dei Has verirrt.
"Büst du würklich buter Sinnen?
Du warst den Wech nå Hus nich finnen,
Un wat in'n Holt künn di gescheihn —
Vör Korten wür 'n Löw dor seihn."

Dor måkt dei Hås sik bös un bölkt in'n Trån:
"Wat will dei Löw, bün ik sien Ünnerdån?
Dat künn doch sien, dat ik den Löwen sülben schling!
Täuw Löw, ik heff 'n scharpe Kling!
Ji all kœnt denn beläben,
Woans ik ward'd den Löwen gäben,
Ward Fell un Hut von'n Lief em trecken
Un em nå Afrika denn schicken!"

Un so verlött dei Hås nu stolt
Dat fröhlich Fest un geiht tau Holt,
Hei wiwakt denn von Bom tau Bom
Un hett Gedanken as in'n Drom:
"Den Löwen ward ik fardig måken,
Em malträtiern bet up dei Knåken —
Is't grötter Dierten all passiert!"

Dörch dit ludhals Zackerellen
hürt dei Löw den Håsen schellen,
Dei sik quält dörch't Ünnerholt
Un nich hürt, dat dei Löw nu grollt
Un packt den Håsen nu an'n Krågen:
"Du Döskopp willst dat wågen
Mit Larmen mi mien Rauh tau nähmen? —
Täuf af, Holl still!
Mi dücht du rükst nå Alkohol ganz dull!
Woans keem dat, dat du so vull?"

So süht Schock-Ernüchterung ut

Furtsens schwünn den Hås dei Dusel,
Hei deit sik vör den Löwen wichtig:
"Sei, wi, ne, ik... sünd' s doch insichtig —
Up dat Fest, wo ik wier låden,
Drünk ik dull up Euer Gnåden!
Up juch leiw Fru, dei leiwen Lütten!
Dor bleef keinein denn drögen sitten,
Dat wier dei Grund, sik tau beduseln!"

Dei Löw glöwt dat un lött den Håsen wuseln.

Dei Löw, hei harr wat gägen Kœm
Un fünn dei Superie nich schön,
Wier blot von'n Håsenschnack besåpen,
Woans dei em in'n Noors is kråpen.